Het is vroeg en fris in de morgen als ik m’n wagen parkeer aan de park&ride in Gentbrugge. Zondag nog snel trekking uitrusting gaan kopen en het hoogstnodige in de rugzak gestoken.
Na auto, bus en trein aankomen in Zaventem, vertrek vanuit Brussels airport met Alitalia naar Milaan en dan naar Cagliari. Het is altijd een verademing als je met een lijnvlucht mag vliegen. Vriendelijke hostesses, en toch een drankje en een biscotti.
Na dikke twee uur vliegen landen in Cagliari. Het is warm maar de zeebries maakt het draaglijk.
Boemeltreintje naar de haven om daar met de bus naar Villaputzu te gaan.
Spannend ritje via de SS125 door de bergen. De landschappen imponeren me en ik voel me thuiskomen.
De buschauffeur heeft haast... Een paar van de Russische toeristen worden onwel.
Bij tussenstop komt er ook een Somalische vluchtelinge die met de boot van Libië kwam maar ondertussen perfect is geïntegreerd. Ze is het Italiaanse volk dankbaar maar helpt nu haar 85-jarige Italiaanse buurvrouw. Het kan dus wel… ze nodigt me uit bij haar thuis SS125 nummer 74 in Villaputzu ben er echter niet geraakt. Volgende keer misschien wel.
Bij de aankomst aan het dorpsplein ontmoet ik nog twee Zwitserse muzikanten waarvan zei is van Chinese afkomst.
De bus die me verder moet brengen laat op zich wachten en ik beslis alsnog wat verder te stappen en proberen een lift te krijgen. Ik heb geluk ;-) Een Oostenrijkse schone stopt en zet me af op wandelafstand van de agriturismo waar ik al verschillende keren verbleven heb.
Graziella en haar man verwelkomen mij hartelijk. Ze hebben voor mij de kamer met het dakterras voorzien. Machtig uitzicht.
Het zijn en blijven top gastheren.
Er staat zoals gewoonlijk iets om te eten in de ijskast. Homemade, ik geniet ervan met een glas wijn en ga moe maar tevreden vroeg onder de wol.
Heerlijk geslapen.